(1853-1928)
fizyk holenderski. W 1902 otrzymał (wspólnie zP. Zeemanem) Nagrodę Nobla zfizyki za zbadanie wpływu pola magnetycznego na promieniowanie świetlne. Zaproponował teorię łączącą teorię elektromagnetyczną Maxwella zkorpuskularną teorią elektryczności. Podał wyrażenie na siłę działającą na ładunki poruszające się wpolu magnetycznym ( Lorentza siła). Wprowadził wzory łączące układy inercjalne, tzw. przekształcenie Lorentza.