widma promieniowania rentgenowskiego powstającego w lampie rentgenowskiej. Lampa rentgenowska emituje promieniowanie owidmie c i ą g ł y m (promieniowanie hamowania), na którego tle występuje widmo l i n i o w e (widmo charakterystyczne). Pierwsze powstaje na skutek hamowania na antykatodzie elektronów rozpędzonych polem elektrycznym panującym wlampie. Elektrony, tracąc swoją energię kinetyczną, emitują promieniowanie elektromagnetyczne ociągłym widmie częstotliwości. Widmo ciągłe jest ostro ograniczone od strony fal krótkich, a krótkofalowa granica promieniowania rentgenowskiego λmin zależy od przyłożonego do lampy napięcia U: λmin = h c/U e, gdzie: h - stała Plancka, c - prędkość światła, e - ładunek elektronu. Ze wzrostem napięcia U granica λmin przesuwa się wstronę fal krótszych, jak również zmienia się rozkład natężenia widma ciągłego. Drugie widmo (charakterystyczne) powstaje, jeśli rozpędzony dostatecznie elektron wybija jeden zelektronów powłok wewnętrznych (bliskich jądra). Na jego miejsce może przejść elektron zpowłok zewnętrznych emitując przy tym falę ościśle określonej częstości ( Bohra teoria atomu) charakterystycznej dla danego atomu. Częstości charakterystyczne ν zależą od liczby atomowej materiału anody ispełniają prawo Moseleya:
= α (Z - σ),
gdzie: R - stała Rydberga, α - stała zależna od liczb kwantowych powłok,
Z- liczba atomowa, σ - stała charakteryzująca ekranowanie ładunku jądra przez elektrony powłok wewnętrznych.
- widmo rentgenowskie, widmo promieniowania...
- RENTGENOWSKIE WIDMO, rozkład natężeń...
- spektroskopia rentgenowska, dział spektroskopii,...