ciała o bardzo gładkiej powierzchni, które odbijają światło. Powierzchnie odbijające z.o. wykonuje się w postaci cienkich warstw metalicznych osadzonych na odpowiednim podłożu i pokrytych warstwą zabezpieczającą przed wpływem czynników zewnętrznych. W zależności od kształtu powierzchni odbijającej światło z.o. dzieli się na: płaskie, wklęsłe i wypukłe. W dwóch ostatnich grupach wyróżnia się zwierciadła sferyczne, paraboliczne, elipsoidalne i o innych powierzchniach niesferycznych. Obrazy powstające w z.o. płaskich są: pozorne, proste, tej samej wielkości, co przedmiot, i znajdują się w tej samej odległości od powierzchni zwierciadła, co przedmiot. Obrazy powstające w z.o. sferycznych zależą od położenia przedmiotu względem ogniska zwierciadła. Ogniskiem zwierciadła nazywa się punkt, leżący na osi optycznej zwierciadła, w którym przecinają się promienie odbite od zwierciadła (ognisko rzeczywiste) lub ich przedłużenia (ognisko pozorne), jeżeli przed odbiciem stanowiły wiązkę promieni równoległych do osi optycznej. Osią optyczną zwierciadła nazywa się oś jego symetrii. Odległość
f między środkiem powierzchni zwierciadła a ogniskiem nazywa się ogniskową. O g n i s k o w ą f ogniska rzeczywistego przyjmuje się za dodatnią, pozornego - za ujemną. W przypadku zwierciadeł sferycznych f = R/2, gdzie R jest promieniem krzywizny zwierciadła. Odległość obrazu od zwierciadła y wiąże się z odległością przedmiotu od zwierciadła x zależnością: 1/f = 1/x + 1/y, gdzie x jest zawsze większe od zera, a y tylko wtedy, gdy obraz powstaje po tej samej stronie zwierciadła, po której znajduje się przedmiot (obraz rzeczywisty), jeżeli obraz powstaje po przeciwnej stronie zwierciadła (obraz pozorny) y ma wartość ujemną. Z.o. sferyczne, podobnie jak soczewki optyczne, zniekształcają obrazy przedmiotów.
- ZWIERCIADŁO OPTYCZNE, lustro
- zwierciadło elektronowe, - pole elektryczne tak...
- OGNISKOWA ZWIERCIADŁA, punkt przecięcia się...