lapiez
powierzchnia (leżąca poziomo lub nieco nachylona) skał krasowiejących pokryta drobnymi różnorodnymi formami krasowymi (głównie żłobkami i żebrami krasowymi); w skład l. wchodzą też większe formy powierzchniowej rzeźby krasowej jak małe leje krasowe i bogazy; powstaje gł. w wyniku rozpuszczania skał przez wody opadowe i roztopowe; typowe l. występują gł. w wysokich górach (zwł. na półkach skalnych, w obrębie kotłów lodowcowych i na ich progach), m.in. w Alpach, Pirenejach, Górach Dynarskich; w Polsce niezbyt typowo wykształcone niewielkie l. znajdują się w Tatrach Zachodnich (największy w Kotlinach na stokach Małołłczniaka nad Doliną Małej Łąki);
specyficzną odmianą jest l. przybrzeżny, tworzący się na brzegu morskim (między zasięgiem przypływu i odpływu oraz w strefie bryzgu); występuje m.in. na atlantyckich wybrzeżach Maroka, w pn.zach. Libii na wybrzeżu Morza Śródziemnego, na płw. Mangyszłak nad Morzem Kaspijskim.