jaskinia krasowa w USA, w płd. części stanu Nowy Meksyk, w górach Guadalupe, w parku narodowym Carlsbad Caverns; jedna z najdłuższych w świecie: dł. 171,5 km i głęb. 478 m; utworzona w permskich wapieniach i dolomitach, dolne partie w wapieniach rafowych; posiada tylko jeden otwór (na wys. 1412 m, z wyjątkowo silnym przepływem powietrza przekraczającym czasem 100 km/h). Jest to rozległy system przeważnie obszernych korytarzy i komór (największa dł. 180 m i szer. 90 m); uważana za najpiękniejszą jaskinię świata ze względu na szatę naciekową, wyjątkowo bogatą i unikalną zarówno pod względem kształtów, kolorów (m.in. żółte, pomarańczowe, szaroniebieskie, brązowe, śnieżnobiałe, ciemnoczekoladowe), formy czy wielkości, jak i genezy (m.in. unikalne stalaktyty i kolumny naciekowe wys. 1,3 m zbudowane z tlenku żelaza, których powstanie łączone jest z działaniem bakterii, a także nieznane poza L.C. nacieki U-kształtne). Najdłuższe stalaktyty mają dł. 18 m, a stalagmity wys. 19 m, nacieki agrawitacyjne dł. 1 m. W całej jaskini niezwykle wielkie nagromadzenie form naciekowych, np. korytarze z tysiącami makaronów o dł. do 3 m (najdłuższe 5,7 m), tysiącami pereł jaskiniowych, wielkimi kryształami kalcytu i aragonitu (do kilku m dł.), jeziorka pokryte cienką kalcytową koronką itp. W jaskini powstały pokłady gipsu osiagające do 10 m miąższości. Temp. w jask. 17,3 do 20,4C (na dnie), temp. wody ok. 20C. Żyją w niej liczne gatunki zwierząt i bakterii. Wstępna część jaskini (dł. 90 m) znana 1914, wyeksploatowano z niej ok. 25 m gruby pokład guana nietoperzy. Przejście w głąb jaskini odgruzowano w maju 1986. W 1988 mierzyła 26 km, w 1989 - 53 km, 1991 - 90 km, 1995 - 138 km. Dostęp do jaskini ograniczony tylko dla badaczy. 1995 wpisana na Listę UNESCO.
LECHUGUILLA CAVE
Geologia