federacja indyjskich państw plemiennych Marathów istniejąca w XVIII w.; skutecznie odpierała najpierw inwazje muzułmańskie, a potem Kompanii Wschodnioindyjskiej; w 1. poł. XVII w. część Marathów zamieszkiwała terytorium państwa Wielkich Mogołów, część natomiast sułtanaty Golkondy i Bidżapuru; w 2. poł. XVII w. na czele ruchu wyzwoleńczego stanął Siwadżi, który 1674 koronował się na niezależnego władcę p. M.; do końca XVII w. rozszerzyło ono swoje terytorium w środk. Indiach i Dekanie; okresowo Marathowie kontrolowali Pendżab i Bengal. Od 1720 dynastia Marathów pełniła władzę nominalną, faktycznymi władcami stali się peszwowie, dziedziczni premierzy. Za rządów peszwy Badżi Rao I (1720-40) stolicą stała się Puna; nastąpił podział ziem między gł. dowódców wojskowych, którzy poźniej przekształcili je w swoje dziedziczne posiadłości - księstwa (dynastie Holkarów, Sindhia, Gaekwadów, Bhonslów), a p.M. stało się ich federacją. 1796 urząd peszwy objął Badżi Rao II, który podpisał z Kompanią Wschodnioindyjską nierównoprawny układ: peszwie Marathów pozostawiono władzę nominalną pod kontrolą Kompanii; 1947 w wolnych Indiach z ziem Marathów utworzono stan Maharasztra.
- MAL(A)WA, kraina historyczna w...
- BILASPUR, miasto w środk. (stan...
- RADŻPUTANA, Radżastan