Martinique
wyspa w archipelagu W. Zawietrznych (Małe Antyle) na M. Karaibskim; departament zamorski Francji w Ameryce Środk. (dawne Indie Zach.); oficjalna nazwa Département de la Martinique; pow. 1,1 tys. km2, dł. ok. 80 km, szer. ok. 35 km, 377 tys. mieszk. (1993), gł. Mulaci (ok. 95%); ok. 85% ludności to katolicy; stol. Forte-de-France (gł. port morski i lotn.); pow. wyżynno-górzysta (średnia wys. 900 m), najwyższy szczyt: czynny wulkan Mount Pelée ("Łysa Góra", 1397 m); 1902 wybuch Pelée zniszczył całkowicie miasto St. Pierre (najważniejszy port Indii Zach.), obszar zasypany materiałem wulkanicznym (o masie równej masie całej wyspy) pozostaje pustynią; klimat równikowy wilgotny; rzeki liczne i bystre, ale krótkie, większość żeglowna; fauna dziko żyjąca bardzo ograniczona (gęsi, króliki, gołębie); gospodarka opiera się na rolnictwie i turystyce; plantacyjna uprawa trzciny cukrowej oraz bananów (ok. 40% dochodów z eksportu), ananasów, kakaowca, kawy, tytoniu, wanilii, drzew cytrusowych; hodowla bydła; trzody chlewnej i owiec; rybołówstwo; eksploatacja lasów; produkcja cukru, rumu (ponad 10% dochodów z eksportu), przetwórstwo owocowe; rafinerie ropy naft. (sprowadzanej gł. z Wenezueli); turystyka (muzeum - dom rodzinny ces. Józefiny, żony Napoleona). W okresie przedkolonialnym zamieszkana przez Indian Karibów (Karaibowie), odkryta 1502 przez K. Kolumba, od 1635 skolonizowana przez Francuzów; na miejsce wytępionej ludności indiańskiej sprowadzono niewolników z Afryki; od 1674 dominium korony franc. okresowo pod władzą W. Brytanii; 1848 zniesienie niewolnictwa, od 1946 departament zamorski Francji, o rozszerzonej autonomii; wyspą zarządza komisarz mianowany przez rząd franc. oraz Rada Generalna (45 czł.) i Rada Regionalna (41) z wyborów powszechnych.
PELÉE, FORT-DE-FRANCE, NÉGRITUDE, SPORZYŃSKI, ZAWIETRZNE WYSPY
- Martynika, departament zamorski...
- Zawietrzne, Wyspy, archipelag górzystych...
- FORT-ROYAL, .