jaskinia krasowa w Tatrach Zachodnich, w Dolinie Bystrej, jedna z najdłuższych jaskiń Polski i Tatr, dł. ok. 3 km; była pierwszą większą jaskinią poznaną w polskich Tatrach i przez kilkadziesiąt lat największą; składają się na nią poziome ciągi korytarzy i komór utworzone w wapieniach, miejscami całkowicie wypełnione wodą - syfony (najdłuższy pokonany 1996 ma dł. 333 m - jest najdłuższym syfonem wodnym w Polsce i Tatrach); należy do systemu krasowego odwodnienia Doliny Gąsienicowej, z jej otworu przy wysokich stanach wody w górach (przy nagłym topnieniu śniegu i po obfitych deszczach) wypływa potok. Wstępna część jaskini była znana od dawna góralom, którzy lokowali w niej siedzibę legendarnej złotej kaczki oraz poszukiwali w niej skarbów. Jaskinia była opisywana jako jedna z pierwszych jaskiń tatrzańskich już w I poł. XIX w. W początkach XX w. eksplorowali ją przez czołowi polscy taternicy m.in. M. Zaruski i M. Świerz.
KASPROWA NIŻNIA JASKINIA
Słownik pojęć