przyrząd meteorologiczny do pomiaru wielkości ciśnienia atmosferycznego wynaleziony w1643 roku przez Torricellego, który odkrył, że ciężar słupa powietrza atmosferycznego wpobliżu poziomu morza może być zrównoważony przez słup rtęci odługości ok. 760 mm. Barometr rtęciowy składa się zumieszczonego wmetalowej obudowie naczynia zrtęcią, do którego pionowo włożono otwarty koniec rurki szklanej wdrugim końcu zaślepionym. Nacisk słupa powietrza powoduje wtłoczenie części rtęci znaczynia do rurki szklanej do wysokości, przy której ciężar słupa rtęci jest równy ciężarowi słupa powietrza. Odczyt dokonywany jest przez pomiar długości (wysokości) słupa rtęci wrurce szklanej. Dla zwiększenia dokładności przyrządu barometr zaopatrzony jest wnoniusz, pozwalający na odczyt zdokładnością 0,1 hPa, oraz wtermometr do wyznaczania poprawki na rozszerzalność cieplną rtęci. Barometr rtęciowy instalowany (zawieszany) jest na stacjach meteorologicznych wewnątrz pomieszczenia obserwatorium wpozycji pionowej.
barometr rtęciowy
Geografia