słaby lub umiarkowany wiatr
lokalny orytmie dobowym wiejący w strefie wybrzeży kontynentów iwysp, także na brzegach większych jezior; powstaje wskutek różnic temperatury powierzchni wodnej ilądowej wywołujących różnice ciśnienia atmosferycznego; występuje głównie przy pogodzie słonecznej ibraku silniejszej cyrkulacji oskali regionalnej; wciągu dnia ląd jest silniej nagrzany niż powierzchnia morza, stąd wnajniższych warstwach powietrza omiąższości kilkuset metrów ciśnienie jest niższe nad lądem niż nad morzem; pojawia się przepływ powietrza skierowany zmorza wkierunku lądu zwany b. morską, która osiąga największy zasięg iintensywność wgodzinach popołudniowych, gdy kontrast termiczny między lądem iwodą jest największy, nad lądem rozwija się konwekcja ipowietrze unosi się do góry, by na wysokości ok. 1 km skierować się zpowrotem wkierunku morza, bowiem na tej wysokości ciśnienie jest wyższe nad lądem; b. morska łagodzi przedpołudniowy upał przynosząc chłodniejsze iwilgotne powietrze. Wnocy sytuacja ulega odwróceniu, ponieważ temperatura gruntu szybko spada wskutek wypromieniowania ciepła iląd staje się chłodniejszy niż woda, stąd wdolnej warstwie powietrza nad morzem pojawia się strefa obniżonego ciśnienia, nad lądem zaś podwyższonego, awiatr zmienia kierunek wiejąc zlądu wkierunku morza inazywany jest b. lądową; wwarstwie wyższej ciśnienie powietrza jest większe nad morzem iprzepływ powietrza odbywa się wkierunku przeciwnym (Rys. 8). Zasięg cyrkulacji bryzowej nie przekracza zazwyczaj kilkudziesięciu kilometrów, jednak wstrefie zwrotnikowej na wybrzeżach wsąsiedztwie chłodnych prądów morskich może być odczuwalna nawet wodległości 200-300 km od morza.