skała osadowa wapienna ( wapień) pochodzenia organogenicznego, złożona wponad 90% zwęglanu wapnia zawartego wglonach iskorupkach otwornic. Posiada barwę białą do jasnoszarej, jest na ogół miękka iporowata ( porowatość). Powszechne wk. są buły krzemienne ( krzemień), które mogą tworzyć ciągłe warstwy. Odmiany miękkie, łatwo rozcierające się ipozostawiające ślad noszą nazwę kredy piszącej. K. jest szczególnie rozpowszechniona wskałach wieku późnomezozoicznego ( mezozoik) iod nich wzięła nazwę epoka kredowa ( kreda). K. występuje powszechnie wEuropie zach., tworząc m.in. słynne "białe klify" Anglii. WPolsce znana jest zPodlasia ipn. części Wyżyny Lubelskiej (okolice Chełma), atakże zwyspy Wolin, gdzie występuje wpostaci kier lodowcowych.
ostatni okres ery mezozoicznej, trwający od 130 do 65 mln lat temu. Bogaty świat zwierzęcy iroślinny został dotknięty pod koniec k. wielkim wymieraniem, wwyniku którego zniknęły zpowierzchni Ziemi m. in. typowe dla całego mezozoiku dinozaury iamonity. Większa część k. była okresem panowania klimatu gorącego iwilgotnego, ze słabo zaznaczonymi porami roku; postępował rozpad Gondwany; wk. górnej miała miejsce wielka transgresja morska, prawdopodobnie onajwiększym zasięgu whistorii Ziemi. Osady k. są szeroko rozpowszechnione wPolsce, należą do nich m. in. piaskowce Gór Stołowych, wapienie, margle, opoki ikreda pisząca; wKarpatach zachodziła sedymentacja fliszu. Pod koniec k. miały miejsce ruchy tektoniczne fazy laramijskiej orogenezy alpejskiej.