rodzaj ruchu mas skalnych po stoku, polegający na zsuwie zwięzłego materiału po pewnej powierzchni, zachodzącym pod wpływem siły ciężkości (Rys. 48; Fot. 26). O. mogą objąć grube pakiety skał litych lub tylko luźną pokrywę zwietrzeliny. O. sprzyjają cechy budowy geologicznej, zwłaszcza występowanie na przemian skał przepuszczalnych inieprzepuszczalnych dla wody, aich najczęstszą przyczyną są wzrost wilgotności gruntu wskutek opadów lub roztopów, podcięcie stoku przez erozję, jego dodatkowe obciążenie lub trzęsienia ziemi. O. mogą być uaktywniane przez człowieka, wwyniku niewłaściwej gospodarki, np. przez budowę dróg wpoprzek stromych stoków. Największe rozpoznane o. na Ziemi - Saidamarreh - znajduje się wIranie. WPolsce o. są najczęstsze wBeskidach, także na stromych zboczach doliny Wisły (Sandomierz, Płock) i klifach na wybrzeżu Bałtyku. Zob. też jęzor osuwiskowy, nisza osuwiskowa, ruchy masowe, zerwa.
- OSUWISKO, szybkie (do kilku m/s)...
- LUBOŃ WIELKI, szczyt w Beskidzie Wyspowym,...
- nisza osuwiskowa, zagłębienie wstoku...