termin wprowadzony do literatury światowej przez Polaka Walerego Łozińskiego na pocz. XX w. na określenie klimatu irzeźby terenu obszarów znajdujących się na obrzeżach lądolodów, których krajobraz kształtowany jest przez niskie temperatury, ale przy braku pokrywy lodowej. Wpóźniejszym okresie znaczenie terminu uległo zmianie iobecnie używa się go do określenia procesów, form izjawisk, których przebieg ipowstanie związane jest zoddziaływaniem mrozu na grunty iskały twarde ( wietrzenie mrozowe, sortowanie mrozowe, pękanie mrozowe) oraz obecnością wieloletniej zmarzliny, odległość od lądolodów ma zaś znaczenie drugorzędne.
- peryglacjalna strefa, obszar charakteryzujący...
- gleby pasowe, specyficzne formy powierzchni...
- palsa, pagórek kilkumetrowej...