Josef (1820-71)
syna Antonina, malarz i grafik czeski, gł. przedstawiciel nar. szkoły malarstwa czeskiego w XIX w.; studiował w Pradze, następnie w Monachium; w okresie Wiosny Ludów 1848 jeden z zał. rewolucyjnego Tow. Artystów Plastyków; w latach 50. portretował czeskich demokratów; tworzył prace inspirowane sztuką ludu czeskiego i słowackiego (studiował etnografię), realistyczne, świadczące o dużej umiejętności obserwacji: sielankowe kompozycje o tematyce wiejskiej (Rodzina słowacka), studia strojów ludowych (Hanaczka Maryna, Liptowski gazda), rysunki, szkice, akwarele, polne kwiaty (13 akwarel Życie w pańskiej siedzibie); uprawiał też malarstwo krajobrazowe (Ujście Wełtawy do Łaby); zajmował się malarstwem monumentalnym (malowidła ścienne w rotundzie św. Krzyża w Pradze; cykl przedstawiający prace na roli - dekoracja tarczy zegara na wieży ratusza staromiejskiego w Pradze 12 miesięcy). M. wywarł duży wpływ na innych artystów czeskich XIX w.; 1897 powstało w Pradze nawiązujące do jego twórczości Stowarzyszenie Artystów Plastyków "Mánes", stanowiące ośr. nowych prądów w sztuce czeskiej.