tendencja w prawie i w nauce o prawie rozwijająca się od końca XIX w. i polegająca na pomniejszaniu znaczenia norm prawnych (jako zbyt sztywnych i zawsze odbiegających od realnego życia) w działalności sądów i administracji; rozstrzygające powinny być nie tyle zapisane normy, ile ogólne zasady sprawiedliwości i potrzeby praktyki.
NIHILIZM PRAWNY
Nauki społeczne i humanistyka