zakon żebrzący założony w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu, którego regułę papież zatwierdził w 1223, zajmujący się gł. kaznodziejstwem. Ideał ewangelicznego ubóstwa, postulowany przez ruchy rel. w XII-XIV w., znalazł w tym zakonie realizację w ramach Kościoła. F. szybko rozrośli się i z powodu dużej ilości datków jeszcze w XIII w. dokonali zmian w regule, dozwalając na posiadanie majątku wspólnotowego. Z czasem też podzielili się na różne odłamy: bernardyni, reformaci, kapucyni. W Polsce zjawili się w 1232 w Krakowie, tworząc stopniowo ok. 100 klasztorów w całym kraju.
- FRANCISZKANIE, bracia mniejsi, minoryci...
- FRANCISZKANIE-REFORMACI,
- REFORMACI, franciszkanie-reformaci...