1. We wsch. Europie od XVI w. początkowo bractwa żołnierskie powstałe na pogranicznych obszarach Litwy, Polski, Moskwy i Turcji zakładane w celu obrony przed Tatarami. Od końca XVI w. k. zaporoscy i dońscy organizowali rabunkowe wyprawy na posiadłości tur. K. uważali się za ludzi wolnych i rodzaj stanu rycerskiego. Organizacja wewn. była demokr. W Moskwie i Rosji carskiej do 1917 r. traktowano k. jako odrębną kategorię ludności wolnej powoływanej do służby w jednostkach kozackich (k. dońscy, jaiccy, kubańscy, uralscy). 2. W Rzeczypospolitej w XVI-XVIII w. rodzaj jazdy średniozbrojnej autoramentu nar., od poł. XVII w. uzbrojonej w muszkiety, pistolety, szable, łuki i rohatyny oraz wyposażonej w kolczugi i misiurki.
kozacy
Historia