tak przyjęło się nazywać w niektórych państwach Europy Środk. i Wsch. (Polska, Czechy, Węgry) w XVI-XVII w. najwyższą i najbogatszą warstwę szlachty. W Polsce zwykło się za magnata uważać osobę posiadającą co najmniej 10 wsi, najlepiej w zwartym majątku latyfundium, zasiadającą w senacie, pochodzącą z rodziny lub rodu mającego kilkupokoleniowe tradycje senatorskie. Magnat musiał posiadać wpływy polit. na dworze monarszym oraz przewodzić szlachcie któregoś z regionów. Nieodzowne było utrzymanie dworu nawet z prywatnym wojskiem, rzeszy klientów oraz prowadzenie wystawnego trybu życia. Dla niektórych historyków Polska XVIII w. stanowiła rzeszę luźno związanych państewek magnackich.
- MAGNATERIA, SYNONIM: arystokracja,...
- MAGNATERIA, .
- arystokracja, „uczniowie klasy czwartej;...