1. w średniow. wojsko złożone z rycerzy noszących pancerz-zbroję; 2. w XVII i XVIII w. rodzaj jazdy pol. autoramentu nar. zorganizowanej w chorągwie (80-150-konne) uzbrojonej w szable, łuki, pistolety, muszkiety i od czasów Jana III rohatyny (broń drzewcowa o dł. 2,5 m) oraz kolczugi. Stanowili ok. 60% jazdy pol.
- PANCERNI, towarzysze pancerni
- TOWARZYSZE PANCERNI, .
- łeb jak czterej pancerni, od tytułu serialu telewizyjnego...