1. w staroż. Rzymie instytucja zależności klienta od patrona; polegała na tym, że wolni obywatele (w p. tzw. klienci) ze względu na ubóstwo oddawali się pod opiekę możnych patrycjuszy (określanych w tym związku patronami); stając się niemal członkami ich rodów, zyskiwali w patronach opiekę materialną, wsparcie w rozprawach sądowych itd.; w zamian klienci udzielali patronom poparcia polit., towarzyszyli im na co dzień, a zwłaszcza podczas ceremonii, dając swoją liczbą wyraz zamożności ich patrona; w okresie cesarstwa znaczenie patronatu spadło; 2. w Europie nowoż. (XVI-XVIII w.) rodzaj więzi społ. i polit. pomiędzy patronami i klientami zapewniającymi sobie nawzajem bezpieczeństwo i możliwość kariery (patron) w zamian za wierność i poparcie (klient). P. często zawierał elementy tradycji feudalnej. Zjawisko to występowało we wszystkich stanach społ.
patronat
Historia