zawarty w 1397 w Kalmarze (Szwecja) związek Danii, Szwecji i Norwegii oparty na wyborze wspólnego władcy, wspólnym prowadzeniu wojen przy zachowaniu niezależności trzech królestw. Dominującą rolę wkrótce zaczęła odgrywać Dania, co wywołało już w 1434 powstanie w Szwecji pod hasłami nar. O rozpadzie u.k. zadecydowało jednak dopiero powstanie w Szwecji pod wodzą Gustawa I Wazy, króla Szwecji od 1523. Związek duńsko--norweski przetrwał do 1814.
unia kalmarska
Historia