wojna o sukcesję austriacką 1740-48

przyczyną tej wojny eur. był konflikt o następstwo tronu austr. po cesarzu Karolu VI, który jeszcze w 1713 w tzw. sankcji pragmatycznej ustalił zarówno niepodzielność krajów należących do monarchii austr., jak i dziedziczenie ich w linii żeńskiej. Po śmierci Karola VI pretensje do tronu zgłosił elektor bawarski Karol Albert. Poparły go Francja, Saksonia i Hiszpania. Król prus. Fryderyk II gotów był pomóc następczyni cesarza, Marii Teresie, zażądał jednak w zapłacie Śląska, który po odmowie 1740-41 w pierwszej wojnie śląskiej zagarnął. Po klęsce odsieczy austr. (Małujowice IV 1741) do Prus przyłączyły się Bawaria, Francja, potem Saksonia, Austrii pomagała zaś Anglia. W 1742 armia prus. wkroczyła na Morawy. Po zwycięstwie pod Chotusicami Prusy 1742 pokojem berlińskim wycofały się z wojny zyskując część Śląska. Po stronie Austrii opowiedziały się jeszcze Holandia i Saksonia. Dalsze walki toczono na Śląsku (druga wojna śląska 1744-45), w Saksonii, Bawarii, Belgii, Holandii, Włoszech. Ostatecznie 30 VI 1748 pokój w Akwizgranie potwierdził za cenę pewnych ustępstw terytorialnych panowanie Marii Teresy.