wojna o sukcesję hiszpańską 1701-14

wojna wybuchła celem rozbioru imperium hiszp. po śmierci bezdzietnego Karola II, ostatniego Habsburga na tronie hiszp. Po wymuszeniu przez króla franc. Ludwika XIV ogłoszenia królem Filipa Burbona (jako Filipa V), występując przeciw Hiszpanii i Francji pretensje do tego tronu zgłosili też cesarz Leopold I i elektor Maksymilian Emanuel bawarski. Anglia chciała podziału olbrzymiego imperium hiszp., więc też włączyła się do konfliktu. Opracowano różne plany jego podziału. W 1701 powstało tzw. wielkie przymierze cesarza z państwami morskimi (Anglią i Holandią), którego celem było trwałe rozdzielenie koron franc. i hiszp. oraz podział zdobyczy i korzyści między sojuszników. Do wojny włączyła się większość państw eur. Walki toczyły się w Niemczech, Belgii, Francji, Hiszpanii, Włoszech, na Węgrzech. Wojnę zakończyły traktaty pokojowe z 1713 (koalicja z Hiszpanią i Francją) oraz 1714 (cesarz z tymiż). Hiszpania utraciła Belgię i posiadłości wł. na rzecz cesarza, Sycylię na rzecz Sabaudii, Gibraltar i Minorkę na rzecz Anglii. Dzięki tej wojnie Austria uzyskała dominującą pozycję w Europie Środk.