wojna polsko-turecka 1620-21

bezpośrednią przyczyną wojny było wzięcie pod opiekę przez Rzeczypospolitą mołd. hospodara (wojewody) Gaspara Grazzianiego. Hetman w. kor. Stanisław Żółkiewski planował wkroczenie do Mołdawii i po zajęciu silnej pozycji pod Cecorą wynegocjowanie porozumienia z Turcją. Niesprowokowana agresja zakończyła się klęską. Wojsko pol. poniosło w walkach z Tatarami i Turkami pod Cecorą (19 IX 1620) poważne straty. Wówczas Żółkiewski zarządził marsz do granic państwa pol. (29 IX 1620). Na dzień marszu od granicy w nocy z 6 na 7 X 1620 tabor pol. został rozerwany przez żołnierzy, którzy zaczęli uciekać. Tatarzy uderzyli wówczas na bezładne resztki armii pol., rozbijając ją kompletnie. Żółkiewski zginął, a hetman polny kor. Stanisław Koniecpolski dostał się do niewoli. Rok później sułtan tur. Osman II przygotował wielką wyprawę na Polskę. W warownym obozie pod Chocimiem zastąpiła mu drogę połączona armia pol.-kozacka. Posiadający przewagę Turcy unikali walki w otwartym polu. Po długim oblężeniu (od 2 IX 1621) wyczerpane obie strony 9 X 1621 zawarły pokój. Polacy mieli powstrzymywać kozaków od napadów na posiadłości tur., a Turcja Tatarów na pd.