(łac. Bractea = cienka blaszka) moneta wybijana jednostronnie na cienkiej blaszce, której stempel wypukły na awersie był wklęsłością na odwrocie; b. złoty (w Grecji IV-II w. p.n.e., Skandynawia V-VII w., używany jako ozdoba); b. srebrny (w Europie Środk. XII-XIV w., w Polsce od ok. 1130).
BRAKTEAT
Inne