teoria eksperymentu, teoria badań doświadczalnych
dziedzina nauki zajmująca się badaniem procesów realizacji pomiarów i badań doświadczalnych; cechuje ją duży stopień uogólnienia problematyki badań doświadczalnych, tzn. uniezależnienie od specyficznych właściwości konkretnego obiektu badań, dzięki czemu t.d. może być stosowana niezależnie od dyscypliny naukowej, np. analogiczne metody mogą być stosowane w naukach technicznych, medycznych lub rolniczych T.d., w ramowym ujęciu, obejmuje: programowanie (planowanie) badań doświadczalnych i analizę (opracowywanie) wyników badań doświadczalnych, w tym analizę (ocenę) statystyczną, analizę optymalizacyjną (optymalizacyjne badania analityczne) oraz modelowanie matematyczne obiektów badań. Wymienione dziedziny t.d. obejmują z kolei różną problematykę: programowanie badań doświadczalnych - zagadnienia metrologii technicznej, a zwłaszcza podstawy nauki o pomiarach, podstawy programowania doświadczeń itp.; analiza wyników badań doświadczalnych - zastosowanie statystyki matematycznej do oceny istotności (testowanie hipotez statystycznych) oraz dokładności badań, aproksymację wyników pomiarów, analizę regresji, analizę optymalizacyjną itp. Rozwój t.d. rozpoczął się w latach 30. XX w., szczególnie nasilił się w latach 50. i 60., w okresie wyścigu zbrojeń i badań Kosmosu; lata 80. przyniosły dalszy rozwój tej dyscypliny nauki, m.in. dzięki rozwojowi techniki komputerowej i zastosowaniu informatyki.
- EKSPERYMENT, doświadczenie, próba...
- IDENTYFIKACJA, zespół czynności mających...