jednostki długości stosowane w przem. poligraficznym do określania stopnia (wysokości) pisma, długości wierszy, szerokości interlinii, wymiarów szpalt, kolumn, materiałów ilustracyjnych; podstawową jednostką jest punkt typograficzny równy w przybliżeniu 0,376065 mm; jednostkami wtórnymi większymi są: cycero (12 p.), tercja (16 p.), kwadrat (48 p.); system wprowadzony 1737 przez franc. odlewnika czcionek P.S. Fourniera, ok. 1775 uściślony przez franc. drukarza F.A. Didota, 1879 przeliczony przez niem. odlewnika czcionek H. Bertholda na jednostki metryczne, z podaniem normatywnej wysokości czcionek do dziś obowiązującej; umożliwiło to normalizację w skali międzynar. maszyn i urządzeń drukarskich, składu itp.; t.j. nie należą do układu SI.
DRUKARSKIE MIARY, JUSTUNEK
- PUNKT TYPOGRAFICZNY, standardowa jednostka...
- punkt typograficzny, (punkt, poin t)