nauka zajmująca się historią ubiorów; początki k. sięgają 2. poł. XVI w., za pierwsze opracowanie z dziedziny k. uważa się przedmowę do zbioru rycin niem. drzeworytnika H. Weigla (1577); przez kilka stuleci w badaniach nad historią ubiorów przodowała Francja (R. de Gaignires w XVII w., B. de Montfaucon w 1. poł. XVIII w.), wiele miejsca kostiumom i modzie poświęcono w Wielkiej Encyklopedii Francuskiej. W XIX w. wydawano popularnonaukowe opracowania zawierające wzory strojów hist. z myślą o aktorach, scenografach i malarzach; zaczątkiem muzeum i placówki naukowej stała się kolekcja hist. ubiorów franc. malarza M. Leloira. W Niemczech wydawano specjalne pismo "Blätter für Kostümkunde". W Polsce do rozwoju k. przyczynili się Ł. Gołębiowski i W. Eliasz-Radzikowski (XIX w.). W XX w. ubiór traktuje się jako jeden z najbardziej charakterystycznych elementów różnych subkultur, projektowanie zaś strojów jako jedną z dziedzin twórczości artyst. Naukowe opracowania z dziedziny k. wykorzystuje teatr, film, telewizja, malarstwo, twórczość literacka itp.
- ŻYGULSKI, Zdzisław jr (ur. 1921)...