Reklama

OBUWIE

trwała, sztuczna osłona kończyn dolnych człowieka, stosowana od czasów najwcześniejszych dla ochrony przed urazami mechanicznymi, niską temp., przemoknięciem lub ze względów kultowych i kulturowych; najwcześniejszą formą obuwia były przystosowane skóry zwierzęce, zaś u ludów rolniczych drewno i plecionki z łyka; w IV tys. p.n.e. w kulturach Mezopotamii i Egiptu ukształtowano trzy podstawowe do dziś typy obuwia: pantofel, but i sandał; ludy żyjące gł. z myślistwa i pasterstwa wykształciły rozmaite typy mokasynów, kierpców i butów długich, futrzanych; już u ludów prymitywnych i w pierwotnych cywilizacjach o., obok funkcji użytkowych, miało cechy ozdobne i wiązało się z modą; niekiedy obuwie obdarzano przymiotami magicznymi, stało się też wyznacznikiem zamożności i elegancji.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama