franc. style régence
przejściowa faza stylowa, która ujawniła się gł. w dekoracji wnętrz, meblarstwie i ornamentyce w ostatnich latach panowania Ludwika XIV i w czasie regencji Filipa Orleańskiego, a więc w pierwszej ćwierci XVIII w.; s.r. łączył elementy stylu Ludwika XIV (symetria i dyscyplina ornamentu) z dekoracyjnością i swobodą zapowiadającymi nadejście rokoka; charakterystyczne dla s.r. były meble fornirowane (amarant, palisander), bogato zdobione złoconymi i cyzelowanymi okuciami z brązu, liczne komody i stoły do pisania, chinoiserie i singerie (egzotyczne scenki z figlującymi małpami); ornamenty w formie muszli, często powiązanymi z liśćmi akantu, kwiaty, romboidalna kratka z różyczkami, ornamenty cęgowo-wstęgowe, atrybuty pasterskie i miłosne; gł. przedstawiciele: architekci R. de Cotte, J.A. Gabriel, G. Boffrand; dekoratorzy G.M. Oppenordt, C. Audran, P. Lepautre; malarze A. Wateau, C. Gillot, N de Largilliere; ebenista Ch. Cressent, złotnik Th. Germain.
LARGILLIRE, FRANCUSKA SZTUKA, COTTE Robert, STYLE REGENCE
- REGENCJA, (adm.)
- REGENCJA, (społ.)
- SHREWSBURY, miasto w zach. w zakolu...