dysk miękki, dyskietka, ang. floppy disc, flexible disc
rodzaj pamięci zewnętrznej w komputerach osobistych, w której nośnik magnetyczny jest naniesiony na elastyczny, bardzo cienki (poniżej 0,1 mm) krążek z tworzywa sztucznego. Zapis informacji na d.e. polega na namagnesowaniu materiału nośnika na powierzchni dyskietki. D.e. produkowane są w znormalizowanych wymiarach, o średnicach: 3, 3,5, 5,25 lub 8 cali, a ich pojemność podawana w kilobajtach (KB) zależna jest od sposobu kodowania informacji przy zapisie, tzw. gęstości zapisu, oraz parametrów odczytu. Dane mogą być zapisywane na jednej stronie d.e. (dyskietki z oznaczeniem Single Side lub SS) lub obu stronach (oznaczenie Double Sides lub DS). W zależności od gęstości zapisu dyskietki oznacza się: przy pojedynczej gęstości - Single Density lub SD, przy podwójnej gęstości - Double Density lub DD, przy zwiększonej gęstości poprzez zmianę sygnału synchronizującego - High Density lub HD, przy poczwórnej gęstości - Quadruple Density lub QD (niekiedy to oznaczenie spotyka się na tzw. szybkich dyskietkach Quick Disk o stosunkowo małej pojemności, lecz tanich w produkcji). Zapis informacji na d.e. dokonywany jest na koncentrycznych okręgach, tzw. ścieżkach (ang. track), których gęstość ułożenia podawana jest w jednostkach tpi (ang. tracks per inch), tzn. ilość ścieżek na cal. Ścieżki dzielone są na kilka lub kilkanaście sektorów, mieszczących stałą ilość informacji, podawaną w bajtach na sektor (ang. bytes/sector). Zapis i odczytywanie danych z d.e. odbywa się w stacji dysków elastycznych. Historia d.e. rozpoczęła się na początku lat 70. od opracowania d.e. 8-calowego przez koncern IBM; 1976 firma Shugart opracowała d.e. o średnicy 5,25 cala; w latach 80. zaczęto stosować d.e. o średnicach 3 oraz 3,5 cala.
- STACJA DYSKÓW ELASTYCZNYCH, urządzenie pamięci...
- DYSK TWARDY, dysk sztywny, ang. hard...
- dysk magnetyczny, ( magnetic disk )