(arch.)
w staroż. architekturze rzym. początkowo izba mieszkalna z ołtarzem ofiarnym i ogniskiem pośrodku, z którego dym uchodził przez otwór w dachu; z czasem pomieszczenie to w domach zamożnych Rzymian przybrało charakter reprezentacyjny; posiadało w dachu duży otwór (kompluvium), przez który wpadało światło; pod otworem znajdował się basen z wodą (impluvium), często z fontanną lub rzeźbą; wnętrze zdobiły kolumnady, malowidła ścienne, mozaikowe posadzki, zieleń.