typ skandynawskiego kościoła drewnianego występującego od początku XI w.; ściany zewnętrzne z pionowo ustawianych bali, z okrągłymi słupami w narożach, dachy spiętrzano schodkowo, budowlę otaczał arkadowy ganek; konstrukcja i forma s. wywodzi się z dawnych tradycji Wikingów; najliczniej występowały na terenach Norwegii (z ok. 700 s. powstałych w średniowieczu zachowało się 27, m.in. Borgund, Heddal, Eidsborg, także kościół z Wang przeniesiony do Karpacza).