Kenji (1898-1956)
reżyser jap.; studiował malarstwo, pracował m.in. jako rysownik w prasie; współpraca z kinem od 1920, samodzielny debiut 1922; realizuje serię adaptacji popularnych powieści krajowych i zagranicznych, a 1930 - pierwszy jap. obraz dźwiękowy; w dorobku obok filmów wyrażających krytykę społeczną - komedie obyczajowe i portrety kobiet z silnymi elementami erotyki (Elegia Naniwy, Siostry z Gion) oraz cykl filmów z repertuaru teatru kabuki; szczytowy okres twórczości, znajdujący wyraz w kilku nagrodach w Wenecji, przypada na lata 50.: Życie kurtyzany O'Haru, Opowieści księżycowe, Ukrzyżowani kochankowie, Cesarzowa Jang Kuei-fei, Ulica hańby; w sumie 88 filmów; charakterystyczną cechą warsztatową były długie ujęcia, zwalniające tempo teatralnie, ale umożliwiające aktorom tworzenie pełnych kreacji; wysublimowana estetycznie forma.
- JAPOŃSKI FILM, pierwsze realizowane...