jedna z najstarszych na świecie; okresy jej rozwoju pokrywają się z okresami panowania poszczególnych dynastii. Epoka przedklasyczna (XIV-VI w p.n.e.) obejmuje inskrypcje profetyczne na tabliczkach brązowych i kościanych odkrytych w latach 60. i 70. XX w. Okres klasyczny to powstanie kanonu konfucjańskiego: Księga pieśni, Księga dokumentów, Księga przemian, Wiosny i jesienie, Dialogi konfucjańskie, traktat Meng-cy, taoistyczne dzieło Tao-te-cing oraz Prawdziwa księga południowego kwiatu; pierwszym nieanonimowym twórcą ch.l. był ówczesny poeta Cü Jüan. W epoce Han (206 p.n.e. - 220 n.e.) następuje rozwój lit. komentatorskiej, historiografii i tradycji filologicznej (kroniki cesarskie); bujnie rozkwitła poezja oparta na tradycji ludowej (pieśń jüe-fu), przekształcona w twórczość typowo dworską, powstawały też poematy opisowe (fu); pod koniec epoki pojawiły się oryginalne dzieła buddyjskie; buddyzm triumfował w kolejnej epoce (220-589), konkurując z taoizmem: dominowała poezja (Cao Czy), eseistyka pisana w prozie zrytmizowanej, liczne dzieła krytyczno- i teoretycznoliterackie (Cao Pi) oraz antologie poetyckie. Epoka Tang (618-906) przyniosła rozkwit poezji (Wang Wej, Li Taj-po, Tu Fu, Po Cü-i); pojawiły się także pierwsze dzieła w stylu cy (Wen Ting-jü) oraz dzieła będące komentarzami do pism buddyjskich, stanowiące ważne ogniwo w rozwoju chińskiej prozy powieściowej. W epoce tej pojawiły się także teksty wprowadzające element fikcji lit. (Żywot białej małpy). Za panowania dynastii Sung rozwija się poezja meliczna w formie cy (Ou-jang Siu, Li Jü), poemat opisowy (Su Tung-po), kronikarstwo dynastyczne (Liu Sü), opracowywano encyklopedie (983 powstała tysiąctomowa!); konfucjaniści tworzą kanoniczne dzieła (czteroksiąg Sy-Szu); rozwija się lit. obyczajowa. Pod panowaniem dynastii Jüan rozwija się zasadniczo dramat w języku potocznym (Wang Szy-fu); epoka Ming (1368-1644) sprzyja rozwojowi literatury narodowej, przeważnie naśladującej dawne wzory; liczne powieści (m.in. obyczajowo-erotyczna Cing-ping-mej). Rozwój prozy przynosi także okres panowania dynastii Cing, opowiadania Pu Sung-linga, Sen czerwonej komnaty Cao Süe-cina (XVIII w.). Od 2. poł. XIX w. silne wpływy lit. europejskiej; po 1919 i utworzeniu republiki rozwój lit. w języku potocznym, nasilenie tematyki społecznej i obyczajowej (Lu Xun, Mao Dun, dramatopisarz Cao Yu); po 1949 dominacja doktryny realizmu socjalistycznego (Ting Ling); 1966-69 rewolucja kulturalna spowodowała zniszczenie tradycyjnej ciągłości l.ch., potępienie i usunięcie z życia artystycznego wybitnych twórców; obecnie najbardziej znanymi twórcami są poeci Tien Kien, Al Quing, powieściopisarze Cao Ming, Ding Ling, nawiązujący do liczącej cztery tysiąclecia tradycji lit. Chin oraz do dokonań nowoczesnej lit. europejskiej.
- literatura erotyczna, dzieła, których dominującą...
- KOREAŃSKA LITERATURA, początkowo dominowały...
- MONGOLSKA LITERATURA, pierwszym ważniejszym...