Heinrich (1871-1950)
starszy brat Thomasa; pisarz niem.; debiutował 1900 powieścią satyryczną W krainie pieczonych gołąbków, której akcja toczy się w Berlinie w środowisku maklerów, graczy giełdowych i dziennikarzy; młody pisarz wykazał tu wielki talent jako rejestrator obyczajowości przełomu wieków, nie wahający się przed drapieżnością przedstawianych scen; narracja łącząca elementy naturalizmu i ironicznej pasji pozostanie na stałe cechą twórczości M.; tuż przed wybuchem I woj. świat. ukończył powieść Poddany, która stała się pierwszym ogniwem trylogii Cesarstwo (obok powieści Biedacy i Głowa), stanowiącej rozprawę z rzeczywistością wilhelmińskich Niemiec i ich społecznym ładem, zakłamaną obyczajowością, pruskim systemem wychowawczym zabijającym w człowieku zdolność do uczuć wyższych; był to także cykl powieściowy zawierający pierwsze w twórczości M. akcenty antyburżuazyjne i antyimperalistyczne, które nasilą się w powstałych w okresie 1918-33 zbiorach esejów: Człowiek i władza, Umysł i czyn, Nienawiść; 1930 został wybrany prezesem akad. sztuk, zaś jego pozycję ugruntował scenariusz sławnego filmu Błękitny anioł z M. Dietrich; trzy lata później usunięto go z akad. literatury, a jego dzieła zostały spalone i zakazane w Niemczech. M. udał się na emigrację do Francji, potem do USA; powstały tam dzieła historyczne poświęcone królowi Henrykowi IV (Młodość Henryka IV i Król Henryk IV u szczytu sławy), zbiór esejów Der Mut, autobiografia Ein Zeitalter wird besichtigt, nowele, szkice dramatyczne; powołany przez pisarzy NRD na stanowisko prezesa akad. sztuk tego kraju zmarł w przeddzień wyjazdu z USA do Europy.