Marcel, właśc. Marceli Ranicki (1920-2013)
niemiecki krytyk lit.; pochodził z rodziny pol. Żydów; 1940-43 osadzony w getcie w-wskim, z którego udało mu się zbiec; po 1945 w pol. służbie dyplomatycznej; czł. PZPR, w latach 1945-50 w pol. służbie dyplomatycznej na Górnym Śląsku, a następnie w Berlinie i Londynie (także jako agent UB); czł. PZPR; 1955 poprosił o azyl polit. i osiadł za granicą (od 1958 w RFN); od 1967 związany z Grupą 47; jedna z czołowych postaci krytyki lit. w Niemczech (długoletni współpracownik "Frankfurter Allgemeine Zeitung" i telewizji niem.); antologie (m.in. emigracyjnej prozy niem., współcz. prozy pol.), monografia twórczości A. Seghers; zbiory esejów i recenzji Deutsche Literatur in Ost und West, Wer schreibt, provoziert, Lauter Verrisse; 1999 ukazała się jego autobiografia pt. Moje życie, która spotkała się z ogromnym zainteresowaniem (sprzedano 1,5 mln egz.); uważny, ale krytyczny obserwator zjawisk w pol. literaturze współczesnej.Zmarł 18 września 2013.