językowo niejednorodna; we wczesnym średniowieczu tworzona w j. szkockim (gaelickim); najdawniejsze zabytki to teksty z XIII w. Glenmasan Manuscript i poetyckie The Book of the Dean (z XIV w., znane od XV i XVI w.); z okresu do XVIII w. zachowała się dworska poezja bardów; w XVII-XVIII w. rozwój poezji patriotycznej (A. MacDonald, Rob Donn), towarzyszącej walce wyzwoleńczej. Odrębnie rozwijała się lit. warstw wyższych, używających j. ang.; wykształcił się dialekt (Lallans, Lowlands) i w nim pisano w XIV-XV w. kroniki wierszem i poematy rycerskie; autorem liryków miłosnych był król Jakub I, tworzono poematy w stylu G. Chaucera; w XVI w. wybitnymi pisarzami humanizmu i reformacji byli G. Buchanan, J. Knox i in.; w XVIII w. J. Macpherson i W. Scott wrócili do tradycji ballad szkockich, romantyzm poprzedziły liryki R. Burnsa, w prozie wyróżnił się m.in. H. Mackenzie; w XIX w. światowy rozgłos zyskały powieści W. Scotta, R.L. Stevensona; ob. lit. szkocka tkwi w nurcie ang., piszących w dialekcie jest mało.
SZKOCKA LITERATURA
Literatura obca
BURNS Robert, STEVENSON, RAMSAY, THOMSON, DUNN Douglas