Carlo (1625-1713)
włoski malarz, przedstawiciel późnego baroku klasycyzującego; związany z Rzymem; przeciwnik dramatycznych form w malarstwie, jego ideałem był powrót do spokojnego i szlachetnego stylu Rafaela i Carraccich; obrazy ołtarzowe (Chrzest Chrystusa, Wizja św. Stanisława Kostki), freski (w kośc. S. Maria sopra Minerva, S. Isidoro, Palazzo Altieri w Rzymie) oraz liczne portrety (wyprzedzał w nich neoklasycyzm XVIII w.); jego uczniami byli: M. Altomonte, J. Szymonowicz-Siemiginowski, Sz. Czechowicz.