NOWA FIGURACJA

Malarstwo polskie

neofiguracja

nurt rozwijający się w malarstwie w latach 1960., polegający na świadomej, ekspresyjnej deformacji postaci ludzkich, przedstawianiu ich w konwulsyjnych gestach, co miało oddawać pesymizm i katastrofizm twórców żyjących w czasach okrucieństwa i śmieszności; n.f. znalazła odbicie m.in. w twórczości F. Bacona, B. Dufoura, w Polsce: Z. Grzywacza, T. Pągowskiej, J. Przybylskiego.