jedna z technik dekoracyjnego malarstwa ściennego, rozpowszechniona w czasach renesansu i wczesnego baroku; nazwa z wł. słów graffito = rysunek wyryty na ścianie i graffiare = skrobać; polega na wykonaniu na murze dwóch (w przypadku s. dwubarwnego) lub kilku warstw kolorowego tynku, w kolejności barw od najciemniejszej do najjaśniejszej, następnie częściowym zeskrobaniu jego wilgotnych warstw górnych w celu odsłonięcia fragmentów warstw dolnych; w ten sposób powstaje kilkubarwna kompozycja, najczęściej ornament geometryczny; s. bywa też stosowane współcześnie; trwałość wszelkich rozwiązań sgraffitowych stale się obniża z powodu wzrostu ilości związków węgla w atmosferze, które wraz z wodą opadową tworzą cząstki kwasu węglowego, niszczy on powierzchnię tynków, a tym samym s.; przciwdziała się temu stosując dodatkowe warstwy ochronne - krzemianowe lub woskowe.
SGRAFFITO
Malarstwo polskie