rozwinęła się po uzyskaniu przez Norwegię samodzielności państwowej (1814), jednak już w 2. poł. XVIII w. pojawiać się zaczęły zespoły amatorskie (gł. śpiewacze) w Oslo, Trondheim i Bergen, gdzie 1765 zał. pierwsze norweskie tow. muzyczne "Harmonien". 1820 powstała w Oslo orkiestra symfoniczna kierowana przez W. Thrane'a, który dla tego zespołu pisał utwory nawiązujące do rodzimego folkloru (m.in. singspiel Fjëldeventyret); rodzimą tradycję muzyczną wprowadzali do swoich kompozycji H. Kjerulf, R. Nordraak (autor norweskiego hymnu państwowego Ja, vi elsker dette landet), a przede wszystkim E. Grieg - najwybitniejszy z kompozytorów norweskich, twórca szkoły narodowej w m.n.; tź tradycjź kontynuowali potem J. Svendsen, Ch. Sinding, H. Borgstrm-Jensen, G. Schjelderup; z tego krźgu twórców wyrasta norweska muzyka operowa, utwory symfoniczne inspirowane tematami literackimi i mitologicznymi. Wśród współcz. kompozytorów norweskich starszego pokolenia najbardziej znani są G. Snstevol, A. Nordheim, K. Kolberg, A. Janson - posługujący się na ogół tradycyjnymi technikami kompozytorskimi; młodsi (L. Thoresen, C. re) wykorzystują często instrumentarium elektroniczne. Ważną rolę w życiu muz. Norwegii odgrywają festiwale w Bergen.
NORWESKA MUZYKA PROFESJONALNA
Muzyka poważna