ściśle określona rytmicznie (pod względem długości trwania) przerwa w pochodzie dźwięków, stosowana (ze względów metrycznych) także na początku i na końcu utworu; zapisywana na pięciolinii za pomocą specjalnych znaków; stanowi ważny element kształtujący ekspresję w kompozycji (pauza w punkcie kulminacyjnym); notacja p. znana jest od XII w., ale być może stosowano ją już wcześniej.
CEZURA, INTERPUNKCJA