Michał (1914-65)
kompozytor pol., zamieszkały w Paryżu; do 1937 znany gł. jako skrzypek, później poświęcił się wyłącznie kompozycji; stale utrzymywał kontakt z krajem (m.in. czł. Związku Kompozytorów Pol., w radiu franc. wygłaszał pogadanki o muzyce pol.); laureat konkursów kompozytorskich (m.in. 1957 I nagroda na Międzynar. Konkursie w Brukseli oraz 1964 na Międzynar. Konkursie Olimpijskim); twórczość wykazuje cechy neoklasyczne, bogactwo faktury instrumentalnej i kolorystyki, stanowi specyficzne odnowienie barokowej polifonii; kompozycje na orkiestrę (m.in. Serenada, Concertino, Aubade, Toccata, Symphonie concertante, 3 Miniatury), na instrument koncertujący z orkiestrą (Koncert na fagot, Koncert fortepianowy, Sonata na skrzypce, Concertino na puzon, Andante i Alegro na skrzypce); utwory kameralne, fortepianowe, wokalno-instrumentalne (Hymn olimpijski, kantata dziecięca Pędrek Wyrzutek).