odmiana tenorowej violi da gamba; szeroka szyjka, dodatkowe wygięcia boczków w dolnej części pudła rezonansowego; 6 strun melodycznych, 7-44 strun rezonansowych biegnących pod podstrunnicą i pod szyjką; grający wykorzystuje je jako burdonowe, szarpiąc kciukiem lewej ręki; wykształciła się w XVIII w. w Niemczech, najprawdopodobniej z violi bastarda i popularna tam do XIX w.; w Polsce nazywana barytonem.
VIOLA DI BORDONE
Muzyka poważna