zachowała wiele cech dawnej muzyki skandynawskiej (norweskiej i duńskiej) oraz celtyckiej (związanej z twórczością irlandzkich bardów); rozwinięta jest epika skaldyjska i wątki Eddy, dawne pieśni dwugłosowe, taneczne, towarzyskie i religijne (m.in. maryjne). System tonalny zawiera pozostałości modalizmów (charakterystyczna jest m.in. tzw. tonalność skaldyjska). Specyficznym przejawem wielogłosowości jest dwugłos prowadzony w tercjach i kwintach z krzyżowaniem się głosów; tańce wykonuje się z towarzyszeniem śpiewu a capella. Instrumentarium i.m.l. stanowią m.in. fidel (dwustrunowy instrument smyczkowy) oraz langspil (trzystrunowy instrument smyczkowy z dwiema strunami strojonymi w unisonie i jedną burdonową, brzmiącą o oktawę niżej). I.m.l. jest jedną z najbardziej archaicznych kultur muz. w Europie, wciąż przechowującą tradycję wczesnośredniowieczną, sięgającą czasów zasiedlenia wyspy (X w.).
ISLANDZKA MUZYKA LUDOWA
Muzyka rozrywkowa