Reklama

KING CRIMSON

angielski zespół rockowy zał. 1969 przez gitarzystę i kompozytora R. Frippa; w pierwszym składzie występowali także G. Lake (basista i wokalista), M. Giles (perkusista), I. McDonald (instrumenty klawiszowe) i P. Sinfield (autor tekstów); sławę przyniosła im już pierwsza płyta In the Court of the Crimson King (m.in. utwory Epitaph, 21st Century Schizoid Man, The Court of the Crimson King, Moonchild) – uznawana za klasykę progresywnej muzyki rockowej; po drugim albumie (podobnym do pierwszego) In the Wake of Poseidon z zespołu odeszli Giles, Lake i Mcdonald; na płytach Lizard, Islands i koncertowym Earthbound zastąpili ich wokalista zespołu Yes I. Anderson, R. Miller (obój, rożek ang.), M.Charig (kornet), N. Evans (trąbka), A. McCulloch (bębny) oraz występujący także na 2. płycie G. Haskell (gitara basowa), M. Collins (saksofony, flet) i K. Tippett (perkusja); niezwykłe bogactwo instrumentalne, jazzowe i inspirowane muzyką klasyczną improwizacje stały się znakiem rozpoznawczym K.C; do następnych płyt Larks’ Tongues in Aspic (1973), Red (1974) i koncertowej USA (1975) Fripp zaangażował nowych muzyków, m.in. perkusistę B. Bruforda, basistę i wokalistę J. Wettona i skrzypka D. Crossa; od 1975 lider K.C. kontynuował karierę solową; po kilkuletniej przerwie zespół został reaktywowany (1981) w nowym składzie (Fripp, Bruford, A. Belew, T. Levin) – powstały, pełne odniesień do nowoczesnego jazzu, muzyki awangardowej oraz rytmów Afryki i Bliskiego Wschodu, albumy Discipline, Beat, Three of a Perfect Pair; na ostatnich longplayach VROOOM, Thrak, The ConstruKction of Light zagrali także T. Gunn, P. Mastelotto i J. Marotta; K.C. dwukrotnie występował w Polsce (1997, 2000).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama