najstarsze zabytki sz.k. należą do tzw. kultury andronowskiej (epoka brązu): brązowe noże, sztylety, topory, sierpy bogato zdobione, ceramika z ornamentami w zygzakowate linie i meandry, groby szkieletowe, kult bóstwa słońca (znaki krzyża w kole). Z I tysiąclecia p.n.e. pochodzą reliefy i ryty naskalne oraz wyroby metalowe posiadające cechy artyst. W pierwszych wiekach n.e. powstawały na tych terenach miasta obronne, zamki i budowle kultowe; VIII-IX w. to okres panowania na tym obszarze sztuki islamu; rozkwit, zwł. architektury, następuje w państwie Karachanidów (X-XII w.); powstają zamki, mauzolea (Babadża-chatyn, XI w.); upadek sztuki i architektury nastąpił w XVII-XVIII w., rozwijała się tylko sztuka użytkowa. Od XIX w., po przyłączeniu Kazachstanu do Rosji, sz.k. pozostawała pod wyraźnymi wpływami sztuki ros., w XX w. radzieckiego socrealizmu. Z dzieł architektonicznych na uwagę zasługuje Teatr Opery i Baletu w Ałma Acie (1941). Oryginalny charakter zachowała twórczość ludowa (wyroby z drewna, kości, tkaniny i hafty), w której przetrwała tradycyjna ornamentyka oraz precyzyjne ażurowe zdobienia.
- KAZACHOWIE, nazwa własna Kazak
- MONGOLIA, państwo śródlądowe...