Henryk (1926-2005)
tłumacz literatury polskiej na j. niemiecki; wydawca, poeta; ur. na Śląsku, w Szopienicach; podczas wojny czł. Hitlerjugend, kadet Luftwaffe, potem w niewoli amer.; od 1946 w Berlinie Wschodnim, studiował germanistykę i slawistykę; red. w wydawnictwie Aufbau; od pocz. lat 50. tłumacz (gł. w NRD); przekłady m.in. poezji Kochanowskiego, Mickiewicza, Norwida, Borowskiego, Różewicza, Miłosza, Herberta, Zagajewskiego; prozy Prusa, Reymonta, Nałkowskiej, Andrzejewskiego, K. Brandysa, Żukrowskiego, Choromańskiego, Iwaszkiewicza, Lema, Myśliwskiego; dramatów Wyspiańskiego, Witkacego, Grochowiaka, Mrożka - łącznie ok. 100 pozycji; nadto liczne antologie prozy, aforyzmów, dramatów, poezji oraz 4 tomy własnych wierszy; propagator pol. kultury, laureat licznych nagród; odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Wielkim Krzyżem Zasługi RFN; dr h.c. Uniw. we Wrocławiu (2002 wspólnie z K. Dedeciusem); 2005 pierwszy laureat nagrody Transatlantyk ustanowionej przez Inst. Książki za propagowanie pol. literatury za granicą.