(franc.) styl wypowiedzi (także literackiej) mający oddawać wyszukany smak i subtelność uczuć; powstał w XVII w. w paryskim salonie markizy de Rambouillet, stamtąd przeszedł do literatury, używany w (publikowanej) korespondencji, nawiązywał do tradycji średniowiecznej miłości dworskiej i związanej z nią literatury; popularność zdobyły pisane w stylu p. powieści Honoré d'Urfé (zwł. Astrea); nienaturalność i przesadę tej stylistyki wyśmiewał Molier w Pociesznych wykwintnisiach.
BAROKU LITERATURA, RAMBOUILLET, SCARRON